Προσθετική

Περιλαμβάνει απλές στεφάνες ή γέφυρες, οι οποίες στηρίζονται πάνω στα φυσικά δόντια ή σε εμφυτεύματα.

Χρησιμοποιούνται σε μεμονωμένα κατεστραμμένα δόντια, τα οποία δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθούν με κάποιο σφράγισμα ή άλλη θεραπεία. Οι στεφάνες ή αλλιώς θήκες κατασκευάζονται όμοιες με το σχήμα και χρώμα του αρχικού δοντιού, ώστε να μην είναι εμφανής η ύπαρξη τους. Υπάρχουν διάφορα είδη θήκης που μπορούμε να τοποθετήσουμε στην οδοντοστοιχία. Στη SMILEZONE έχουμε φροντίσει να παρέχουμε όλες τις επιλογές στους ασθενείς και επιλέγουμε να αποφασίζουμε μαζί του για το ποιο είδος θα χρησιμοποιηθεί, συζητώντας μαζί του τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε επιλογής.

Είδη Στεφανών (Θηκών):

Κλασσική στεφάνη μεταλλοπορσελάνης: Οι θήκες αυτές συνήθως στο κάτω μέρος τους είναι μέταλλο και στο πάνω μέρος είναι πορσελάνη.

Στεφάνη Ζιρκονίου: Ονομάζονται και αλλιώς «ολοκεραμικές» και προσδίδουν καλύτερη αισθητική, αλλά και αντοχή στο χρόνο από τις μεταλλοκεραμικές στεφάνες. Οι ολοκεραμικές στεφάνες έχουν σχεδόν φυσική όψη καθώς είναι ημιδιαφανείς και έχουν παρόμοιο φυσικό χρώμα δοντιών. Ουσιαστικά παρέχουν ένα άριστο αισθητικό φυσικό αποτέλεσμα.

Όψεις ρητίνης: Ουσιαστικά με το είδος αυτό καλύπτουμε το εξωτερικό μέρος του οδόντος με ρητίνη. Ως αισθητικό αποτέλεσμα είναι καλό, αλλά με τη πάροδο του χρόνου η ρητίνη χρωματίζεται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα από το κάπνισμα, από τις τροφές και γενικά τα ροφήματα, έτσι λοιπόν το αισθητικό αποτέλεσμα έχει σχετικά μικρό χρόνο ζωής.

Όψεις πορσελάνης: Με την τεχνική αυτή καλύπτουμε το εξωτερικό μέρος του δοντιού με μικρή ποσότητα πορσελάνης. Λόγω της πορσελάνης το αισθητικό αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό, ωστόσο χρειάζεται αρκετή προσοχή να μην σπάσει.

Γέφυρες: Αντικαθιστούν την έλλειψη ενός ή περισσοτέρων δοντιών στον οδοντικό φραγμό. Αποτελούνται από μία σειρά ενωμένων μεταξύ τους στεφάνων, όπου συνήθως η πρώτη και η τελευταία στεφάνη στηρίζονται στα εκατέρωθεν του κενού υπάρχοντα δόντια ,τα λεγόμενα στηρίγματα, και οι ενδιάμεσες στεφάνες, υποκαθιστούν τα ενδιάμεσα ελλείποντα δόντια. Το βασικό μειονέκτημα μιας γέφυρας είναι η ανάγκη τροχισμού των στηριγμάτων δοντιών. Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια, τα δόντια-στηρίγματα είναι ήδη τροχισμένα και φέρουν στεφάνες που έγιναν για την προστασία αυτών των ιδίων από άλλες αιτίες, οπότε η τοποθέτηση της γέφυρας δεν απαιτεί αφαίρεση περαιτέρω οδοντικής ουσίας από όση έχουν υποστεί.

Χρησιμοποιείται κυρίως σε περιπτώσεις ολικής νωδότητας (απουσία όλων των δοντιών) ή και μερικής και δεν είναι δυνατή η αποκατάσταση με κατασκευή γέφυρας.

Ολικές Οδοντοστοιχίες ή αλλιώς μασέλες: Κατασκευάζονται από ακρυλική ρητίνη (είδος πλαστικού που πολυμερίζεται) και τοποθετούνται επί του βλεννογόνου του στόματος. Δεδομένης της αλλαγής των ιστών του στόματος με τη πάροδο του χρόνου, η ολική οδοντοστοιχία χάνει τη συγκράτηση της.

Ολική Οδοντοστοιχία επί φυσικών δοντιών: Ουσιαστικά η οδοντοστοιχία αυτή εφαρμόζει πάνω σε οδοντικές ρίζες φυσικών δοντιών και στην φατνιακή ακρολοφία. Χρειαζόμαστε 3 – 5 στηρίγματα στην άνω γνάθο, ώστε να μειωθεί ο ουρανίσκος στην οδοντοστοιχία και στη κάτω γνάθο χρειαζόμαστε 2 στηρίγματα.

Μερικές Οδοντοστοιχίες: Αφορούν κινητές κατασκευές που είναι εύκολες στη χρήση από τον ασθενή. Στηρίζονται στα υπάρχοντα δόντια και στον βλεννογόνο του ασθενή και ουσιαστικά καλύπτουν κενά οδόντων. Κατασκευάζονται από ακρυλική ρητίνη και φέρουν μεταλλικό σκελετό. Στηρίζονται στα φυσικά δόντια με μεταλλικά, ακρυλικά άγκιστρα ή με συνδέσμους ακριβείας.